Akalain mo, mag iisang buwan na pala akong indi nakakapag emote dito. Indi dahil sa walang ka-emote-emote na nangyayari sa buhay ko sa nakalipas na isang buwan. Sa totoo lang, ang dami!!! Sa sobrang dami, halos maloka ang Babaylan na babaitang ito... kung alam nyo lang. Dangan nga lamang, indi ko naman pwedeng i-post dito yung mga sinasabi kong sandamakmak na pangyayaring yun na nakapag paikot ng puwet ko, nakapag paikot ng toyo ko sa utak (kaya lalong lumapot), at ang nakapagdurog ng puso kong tagpi-tagpi na nga. Hayz....
Anyway, kahit panu naman na eh nakakasulat na ako. At actually! Indi pa nga tapos ang mga kabanata ng torture sa puso ko. Meron pa din... at sa aking palagay, matatagalan bago mawala yun... Mejo nadurog ng husto eh, baka nga may nawala pang piraso... kaya possible na indi na mabuo. Mabuo man, madaming bakas ng peklat at possibleng may butas. Baka kailangan na ding palitan pag nag laon. Pero sa palagay, sa panahong iyon, mananatili itong manhid. Baka nga mas makaigi yun - deadma, in other words.
Anyway, kahit panu naman na eh nakakasulat na ako. At actually! Indi pa nga tapos ang mga kabanata ng torture sa puso ko. Meron pa din... at sa aking palagay, matatagalan bago mawala yun... Mejo nadurog ng husto eh, baka nga may nawala pang piraso... kaya possible na indi na mabuo. Mabuo man, madaming bakas ng peklat at possibleng may butas. Baka kailangan na ding palitan pag nag laon. Pero sa palagay, sa panahong iyon, mananatili itong manhid. Baka nga mas makaigi yun - deadma, in other words.
Pasensya na, kung di ko maipamahagi ang istorya ko... masyadong personal. Abangan nyo na lang sa MMK sa channel 2 or sa Dear Friend sa channel 7.
