Noong Tuesday, kakaiba ang araw ko sa opis. May kakaiba o unusual na activity na nangyari sa opisina. At ang inyo pong lingkod ang nag coordinate ng nasabing activity. Nabigyan kasi ng pagkakataon ang aming company na maging isa sa mga magbibigay ng testimonial sa isang service provider ng telecoms. At kailangan ng piktyuran para sa brochure na ilalabas nila. Kaya ang Emotera, naging Talent Discoverer at Manager, hehehe..
Mejo mahirap noong una, kasi nahihiya akong i-approach yung mga empleyado namin. Yung iba naman kasi di ko naman ganun ka-close or kakilala. Kaya naman mejo shy ako. Pero nakabuo naman ako ng 11 na talents. Kaso mo noong araw ng photo shoot, meron sa mga Talents na nakalimutang mag suot ng business attire, yung isa nagkasakit, yung iba naman talagang ayaw na nila magparticipate. Syempre ang Emoterang Lola mo nagpapanic na. Para ba akong Pelican na nakatanaw sa dagat at sumisipat-sipat ng isda sa tubig, habang sinusuyod ko ng tingin ang work area ng mga Software Engineers namin; pinipili kung sino ang pwedeng maging modelo. Napansin ko, ang unang hinahanap ko eh yung mga nakapolo or yung nakabusiness attire na damit; pangalawa, kung mabait ba sya at pwedeng pakiusapan na magparticipate; pangatlo, magugustuhan ba sya ng photographer at director.
Sa awa naman ni Lord, nakaraos kami. Siguro inabot ng 2 oras ang piktyuran. At sa loob ng 2 oras na yun, kung ilang ulit yata akong sinumpa ng mga "talents" ko... hehehe.. Sa bawat "click" ng camer, ang madidinig mo - "Ms.Emotera, anu ba itong napasok ko"; sa bawat puna ng director na "ipaling mo yung mukha mo sa kaliwa" sa mga talents, sasagot ang talent ng - "Ms. Emotera, lagot ka sa akin mamaya" or ng "Ms. Emotera naman eh!"... at sa mga sandaling iyon, tawa ako ng tawa, hehhehe... ang sama ko ba? :-D kasi naaliw ako sa kanila, ang cute kaya nilang panoodin habang nagphoto shoot. Pero syempre kahit panu, may halong nahihiya din ako, at pinapalakas ko ang loob nila, "ok lang yan, exposure yan.."
Pero sa awa pa rin ni Lord eh di naman nila ako ginulpi or binugbog pagtapos ng photo shoot... hehehe.. di ko alam kung dahil pinamerienda naman namin sila or sadya lang na mababait ang mga empleyado namin :-)
Mejo mahirap noong una, kasi nahihiya akong i-approach yung mga empleyado namin. Yung iba naman kasi di ko naman ganun ka-close or kakilala. Kaya naman mejo shy ako. Pero nakabuo naman ako ng 11 na talents. Kaso mo noong araw ng photo shoot, meron sa mga Talents na nakalimutang mag suot ng business attire, yung isa nagkasakit, yung iba naman talagang ayaw na nila magparticipate. Syempre ang Emoterang Lola mo nagpapanic na. Para ba akong Pelican na nakatanaw sa dagat at sumisipat-sipat ng isda sa tubig, habang sinusuyod ko ng tingin ang work area ng mga Software Engineers namin; pinipili kung sino ang pwedeng maging modelo. Napansin ko, ang unang hinahanap ko eh yung mga nakapolo or yung nakabusiness attire na damit; pangalawa, kung mabait ba sya at pwedeng pakiusapan na magparticipate; pangatlo, magugustuhan ba sya ng photographer at director.
Sa awa naman ni Lord, nakaraos kami. Siguro inabot ng 2 oras ang piktyuran. At sa loob ng 2 oras na yun, kung ilang ulit yata akong sinumpa ng mga "talents" ko... hehehe.. Sa bawat "click" ng camer, ang madidinig mo - "Ms.Emotera, anu ba itong napasok ko"; sa bawat puna ng director na "ipaling mo yung mukha mo sa kaliwa" sa mga talents, sasagot ang talent ng - "Ms. Emotera, lagot ka sa akin mamaya" or ng "Ms. Emotera naman eh!"... at sa mga sandaling iyon, tawa ako ng tawa, hehhehe... ang sama ko ba? :-D kasi naaliw ako sa kanila, ang cute kaya nilang panoodin habang nagphoto shoot. Pero syempre kahit panu, may halong nahihiya din ako, at pinapalakas ko ang loob nila, "ok lang yan, exposure yan.."
Pero sa awa pa rin ni Lord eh di naman nila ako ginulpi or binugbog pagtapos ng photo shoot... hehehe.. di ko alam kung dahil pinamerienda naman namin sila or sadya lang na mababait ang mga empleyado namin :-)
No comments:
Post a Comment